Çocukluğunda yaşlı insanların pazarlara zembil adı verilen çanta sepetlerle gittiklerini hatırlatan Yavaş, alışveriş sonrası zembilin içi görünmediği için

“Zembil, sen bil” dediklerini belirten, şöyle konuştu:

“Bu isim de oradan geliyor. Peygamber mesleği olan zembili ilk olarak Süleyman peygamber yapmış, ben de yazın kır işiyle uğraşıp, bir yandan da Yeniçiftlikte bulunan Ece Gölü kıyısından eşimle birlikte topladığım sazları, kışın örülmek üzere hazır ederim. Ağustos ayında biçtiğimiz sazları 25 gün boyunca kurutup, demet yaparak muhafaza ederim. Zembil yapacağım zaman liflerin yumuşaması ve dokunacak kıvama gelmesi için yumuşattığım sapları bir metal tarak yardımıyla belirli bir süre tarayıp liflere ayırarak ip haline getiriyorum. İp haline getirilen saz lifleri, bir alt, bir üst tekniği ile düz bir hasır halinde dokunduktan sonra zembil haline geliyor.”

Dokumasını yaptığı zembil tezgahının iki metre boyunda, 60 santimetre eninde olduğunu ve bir dokumadan 3 adet zembil elde ettiğini dile getiren Yavaş,

“Zembili bir saatte dokuyup, el dikişini de bir saatte hazır ediyorum” dedi.

Cemile Yavaş, ürettiği zembilleri pehlivanların, yağlı kispetlerini taşımak için kullandıklarını ifade ederek, şöyle devam etti:

“Pehlivanlar güreşten çıktıktan sonra, kispetlerini, gözenekleri sayesinde hava aldığından dolayı zembillerin içinde muhafaza ediyor. Pehlivan kispetsiz, kispet zembilsiz olmaz. Pehlivanlık ölmediği sürece bu meslek de devam eder. Samsunlu kispet ustaları kispet dikiyor, ben de onlara zembil hazırlıyorum. Yılda 400 kadar zembili tanesini 25 liradan gönderiyorum.”