Fabrikatör; baş üzerinden, ayak tabanına bir fabrika sahibiyim, işim amel [ iştah değil 🙂 ] çalışmadığım tek bir gün yok, sürekli bir mücadale içersindeyim diyor sevgili dostum gariban. İşim bu benim abi diyor, ben sadece çalışırım. Hayatına dair planların yok mu diyorum, olmazolur mu diyor başlıyor anlatmaya kendim için, ailem için, sevdiklerim için o kadar çok planım var ki azizim, hepsi birer hiç, çalışırım abi ben, planlar yaparım olmaz ama ben çalışırım abi diyor. O kadar inançlı ki olmadığı planları, gerçekleşmeyen hayelleri onun inançını hiç eksiltmiyor. Fabrikatör sevgili gariban kardeşim hesap, kitap derdinde değil, zarar etsemde çalışırım ben diyor. Zarar etmek batırmaz şirketi, çalışmamak batırır diyor. O yüzden çalışıyorum abi sadece, sonumu düşünerek çalışıyorum. Ben öldüğümde iyi bilirdik demesinler abi, hep çalışırdı desinler, beni iyi bilmeleri kurtarmayacak abi, ben iyi olmam gerek o yüzden çalışıyorum ben sadece. Farkında herşeyin ne kadar güzel dikkatini vermiş dünyada ki görevine, faniyim abi ben diyor bakma sen fabrikatör olduğuma bir gün hiç olacağım. Doymak bilmeyen istekleri yok kardeşimin, çalışmasının karşılığına razı her ne olursa. Mücadelem var benim insanlığa insana dair, başedemediğim, düzene koyamadığım hayata dair, fabrikam bu yüzden çalışıyor abi. Kıymetini bilmediğim o kadar çok makinem var ki, aynaya bakıp sadece şeklini düzeltiyorlar, işte o hoşlarına gidecek şekliyle insanlar mutlu oluyorlar, hoşlarına gitmeyen bir şekilleri olduğu zaman mutsuz, dertleri olmadığı zaman mutlu, dertli oldukları zaman mutsuz, mutluluk nedir abi diyor? -Ben fark etmedim bu zamana kadar mutluluğu, insanlığın gerekleri yerine getirildiğinde herkes mutlu değilmidir. Biliyorum “O” tek kelime bize yetiyor. Sevmek, benim mutluluğum budur kardeşim. Çalışmamız gerek abi diyor, sessizce uzaklaşıyoruz severek…