ARZU ile KAMBER
Hüsnüye Kurt (75), Ağaköy-1985
Birinin bi kızı varmış bâli bi de evlatlık alayım ikisini birden büyüteyim demiş. Evlatlığı almış adı Kamber. İkisi barabar büyümüş. Kız hocaya gitçek kadar büyüyünce çocuk da kızı istemeye başlamış. Ama anaları aralarında kardaşlık istermiş.
Kız bi gün ocasına ‘Ocam biz Kamber’le isteşiyôz’ demiş. Oca kızın bileziğine yazı yazmış, bu bileziği götürüp çeşme taşına koy demiş. Kamber bu bileziği bulup cebine sokmuş. Sôra Kamber eve ekmek yimeye gitmiş. Devrisi gün çeşme başında karşılaşmışlar.
Kamber
Ben çeşmeye varmadım
Elimi yüzümü yumadım
İki gözüm Arzu Kız
Ben senin bileziğini bulmadım
Arzu Kız o günnük bi şey dememiş.
Anası n’abayım da bunnarı ayırayım deye bi komşu karısına danışmış. Komşusu yemeklerine mömeni sağıver sütkardaş olsunlar deye akıl vermiş. Sütünü sağmış ama ikisi de o yemekten yimemiş. Bu iş olmamış. Bu sefer komşu kadın kuzu pişir içine zeyir katıp ta öldür demiş. Kamber tam kuzuyu yiycekkene Arzu yekinmiş. Anasına demiş.
Arzu
Anne niçin şakırsın
Bülbül gibi bakırsın
Önündeki kuyuya
Ağılar mı katmışsın

Arzu Kamber’e demiş.
Arzu
Karıştırma hak ile bâtılı
Gemli atların da çulu atılı
Sunma Kamberim sunma
Önündekinde zeyir katılı

Etme Kamberim etme
Önündeki kuzuya el uzatma
El uzatırsan Kamberim
Kıyarlar garip canına

Deye haber vermiş. Kamber kuzuyu yimemiş eti kediye vermiş kedi ölmüş. Kamber bundan böyle bana ekmek yimek haram demiş gitmeye kâkmış. Arzu sakın beni görmeden evlenme dayılarımdan iste demiş. Kamber kızın dayılarına varmış. Uyumayın ağalar beyler atların çulu atıldı demiş. Dayıları devriş zorun nedir âşıklık yap hak âşık olduğunu bilelim demişler.
Kamber
Anasının adı gül gülistan
Babasının adı bey bostan
Ayrıldım ben arı dosttan
Size geldim be sultan
Demiş. Arzu’nun dayılarıyla oturup konuşmuş. Ne var ne yok anlatmış. O komşu karısı bunları hiç çekemezmiş. Bi uğur bi haber olmuş Arzu öldü deye. Kamber dayılarla barabar atlanıp gelmiş. Komşu kadın Arzu öldü deyip elindeki tepsiyi göstermiş ölüsü bunun içinde deye. O gene tepside eşek bokı taşırmış. Kamber’e fenalık gelmiş attan düşüp bayılmış. Bi vakıt sôra ayılmış. O gene Arzu Kız’ı bi beyoğluna kocaya verirlermiş. Kamber n’apsın dağ taş gezinirmiş. Kendini dağa bayıra atmış. Dağda dolaşırkan çobanların yanına varmış. Çobanlar birbirinne kobacık oynarmış. Çobanın biri sen köye in de keşkek yi Arzu Kız’ı beyoğluna verdiler demiş. Arzu Kız gelin olmuş ama hep ağlarmış. Kamber n’apsın. Camiye gitmiş. Cömâtın yemenilerini toplamış. Herkes camiden çıkarkan türkü çala çala yemenileri vermiş. Ordakiler bu iyi türkü söyler geleni iğlendirsin demişler. Kamber düğün evine varıp eşik üstüne oturmuş. Erkes düğün yaparmış. Kamber gelini görmüş tanımış Arzu Kız olduğunu annamış.
Kamber
Allı gelin telli gelin
Ne bakarsın melin melin
Ben sana kelam sorayım
Sen de bana sor gelin

Arzu
Evlerimizin önü pâdem
Dalları var katem katem
Ben seni beylere yolladım
Hani beylerden âdem

Kamber
Ben beylere vardıydım
Beylerden âdem olduydum
Felek etti bize bir câzi
Biz onu şindi n’âbalım
Demiş. Komşu karısı bunlar böyle söyleşirken duymuş bi kötülük düşünmüş. Ateşten îsi alıp Kamber’e urmuş. Kamber ordan kaçıp mezarlığa gitmiş. Orda bi çukur bulup içine oturmuş. Tâ önceden komşu karısı ona urunca dûruca beygirin yanına varıp ben gelmeden gelini sırtına koyma deye tembihlemiş. Mezarlıkta elbet beni burda ararlar deye düşünüp beklemiş.
Günlerden perşembe olmuş gelin gitçek… Ama beygir gelini üstüne almazmış. Ordakiler şu devrişi bulalım beyki yardım eder demişler. Arayıp tarayıp Kamber’i mezarlıkta bulmuşlar. Kamber gelmiş. Gelin kırk adım geriden ye de kırk adam geriden gelcek demiş. Sôra beygirine şöyle demiş.
Yere ser ölçek ölçek
Gelin çıkmış gölmekçek
Gelinin elinde bi top çiçek
Gelin çiçekten gerçek

Hay oşturma oşturma
Taş bağrımı deştirme
Çekiver düldülüm başını
Topuklarıma bastırma

Bülbülüm ülüm ülüm
Nerdedir benim gülüm
İğiver belini düldülüm
Gelin sırtına pincek
Kamber’in eli yüzü kan revan içinde yenleri kan dolmuş pevrişan gibiymiş. Atın yanında Kamber’i gören Arzu Kız elindeki mendili ona vermiş.
Yel eser kum savrulur
Cihan başıma devrilir
İğil Arzum kokayım
Yol buracıktan ayrılır
Arzu iğilmiş Kamber onu gözünden kokmuş. Kamber bu gidişi görmeyem deye duva etmiş kör olmuş.
Günler geçmiş Arzu kırk günlük gelin olmuş. Bi gün bâçeye gitmiş. Hem gülleri koklar hem de şöyle dermiş.
Hay Kamberim Kamberim
Sen benim Kamberimdin
Mis kokan amberimdin
Câmilerin mimberiydin
Arzu’yu böyle derken görümceleri duymuş. Gidip agalarına geçmişler. Atlanıp ermişler. Kendini çağırdığını duyan Kamber de Arzu’nun yanına gelmiş. Onnar ordaykan öbürleri de çıkagelmiş. Kamber kavuşamadık bâli şu dereye atlayıp da ölelim demiş. Dereye atlamış. O sırada Arzu’ya gül tikeni batmış. O gülü suya uruvâmış su yarılmış. Kamber’i alıp dizine yatırmış. Bakışıp koklaşıp ağlaşmışlar. Sora Kamber ölmüş. Beyoğlu yanlarına gelmiş.
Arzu
Var git beyoğlu var git otur tahtına
Mevlam buna verdi beni vaktında
Demiş. Sôra Kamber’siz yaşamak bana haram deyip Kamber’in bıçağını sol mömesi altına kaklayıvâmış. İkisi de oracıkta ölmüş. Sôra o komşu karısı da oraya gelmiş. Onu gören beyğolu her şeyi annamış. Çobanına bu karıyı öldür demiş. Karı ölürken kanım ikisinin arasına damlasın demiş. Çoban karıyı öldürdüğü sopeyla bu iki sevdalı arasından imrene imrene geçmiş. Geçerken sopadan kan damlamış o kan tiken olmuş. Arzu Kızınki kırmızı Kamberinki beyaz gül açmış. İki gül tikeni birbirine iç değmezmiş. Bu güller her vakıt orda açarmış. Arzu ile Kamber öbür dünyada birbirine kavuşmuş.
Ağaköy Web
Www.Agakoy.Com